W podstawówce i liceum zaczytywałam się w powieściach Szklarskiego, opisach podróży Centkiewiczów, a obecnie z zainteresowaniem słucham opowieści blondynki – Beaty Pawlikowskiej czy oglądam programy Cejrowskiego i Martyny Wojciechowskiej.
Dlatego motyw amazońskiej dżungli z jej niezwykłymi roślinami, bajecznie kolorowymi kwiatami i ptakami po prostu musiał znaleźć się na największej powierzchni, więc wybrałam pokój gościnny, bo miał i największe drzwi , i najlepsze światło.
Największym problemem przy malowaniu, a właściwie projektowaniu witraża w tego typu drzwiach, (czyli takich z dzielonymi szybkami) było ustalenie miejsc, w jakich następuje dalszy ciąg wzoru na sąsiedniej szybce. Myślę, że przy następnej takiej pracy, by uniknąć przesunięć, powinnam rozrysować na kalce również elementy drzwi.
